Grenzen gezond of ongezond?

Een van mijn favoriete auteurs, Alice Miller schrijft:

“De grootste wreedheid die kinderen word aangedaan, is hen weigeren hun woede en lijden te uiten, en als dat wel gebeurt is het met het risico de liefde en genegenheid van hun ouders te verliezen.  Oprechte vergeving van de ouders, ontkent die woede naar de ouders juist niet, maar ziet haar rechtstreeks in de ogen.”

Zo belangrijk dat we als ouders de boosheid van onze kinderen naar ons toe, ontvangen en begeleiden. Dat we het niet proberen te straffen, beschamen, stoppen of dat we boos worden.

Dat kinderen voelen dat ze nog steeds welkom en geliefd zijn, ook met hun ‘nee’ en boosheid. Onze menselijke boosheid is een vitaal onderdeel van onze “nee”. Als we uit contact daar mee raken, raken we uit contact met onze “nee” en daarmee uit contact met onze grenzen, onze behoeften.

Herkenbaar? Mocht en kon jij vroeger boos zijn op je ouders en konden ze er liefdevol mee om gaan of was je vooral gewenst als je braaf en lief was?
En hoe is het voor jou als je het woord ‘grenzen’ hoort?

Sommige mensen in de ‘spirituele’ wereld vinden het woord ‘grenzen’ niet fijn. Ze vinden het te hard klinken en voelen bij het woord ‘grenzen’ een afwijzing of afsnijding van de ander.

De meesten van ons mochten namelijk niet alleen niet boos zijn of huilen en onze eigen grenzen aangeven, maar zijn ook als kind te vaak genegeerd (bijvoorbeeld als we huilden) en alleen gelaten (als we nee zeiden en naar onze kamer werden gestuurd). Onze ouders negeerden zo onze ‘grenzen’ en stelden hun eigen grenzen in combinatie met de connectie verbreken. We zijn daardoor connectie en ‘grenzen’ gaan verwarren.

Als volwassenen kan daardoor alles wat ons aan die isolatie en (dis)connectie herinnert, een trigger zijn, zoals het woord ‘grenzen’. We blijven dan nog steeds grenzen met connectie verwarren, als volwassenen, als ouders en.. Ik zie dit ook nog wel eens door coaches en therapeuten verward worden. Maar grenzen en disconnectie zijn dus 2 verschillende dingen!

De grens gaat namelijk over wat voor jou genoeg is. Vergelijk het met snoepjes. Voor de een ligt de grens op 2 snoepjes en voor de ander bij 10. Grenzen hebben gaat over duidelijk hebben waar de begrenzing van jouw behoeften liggen en daar een nee of ja in voelen. Niet de grens tussen jou en de ander. Grenzen hebben gaat NIET over disconnectie met andere mensen.

Je kunt dus prachtige grenzen hebben en IN verbinding met anderen zijn. 

Juist grenzen en begrenzing zijn dus in opvoeding gezond en belangrijk. Een ouder met grenzen kan namelijk zorg dragen voor haar eigen behoeften EN die van haar kind. En dat is dus de reden waarom ik een concept als grenzen behulpzaam vind. Het gaat over wanneer voel ik nog of niet meer een ja of een nee?

Je kunt ook een ander woord gebruiken, dat ik van mijn assistente Anita heb geleerd. Zij spreekt liever van kaders. Wat zijn voor jou en je kind werkbare kaders? Geef je kaders aan? EN hoe geef je kaders aan?

Merk je dat je wel eens worstelt met het stellen van grenzen of het communiceren van kaders op een heldere en liefdevolle manier? Wil je tools leren om dit effectiever en efficiënter te doen? En te zorgen dat jij minder worstelt met jouw grenzen? Wil je er 1-1 support bij? Boek dan een kennismakingsgesprek!